tytuł: Rutka
tekst: Joanna Fabicka
ilustracje: Marcin Szczygielewski
wydawnictwo: Agora SA
rok wydania: 2016
liczba stron: 224
numer ISBN: 978-83-2682-330-5
Na tę książkę trafiłam przypadkowo. Kupiłam ją na prezent, dla dziewczynki, która ma 12 lat i czytam książki z tematyką wojenną w tle. Po przeczytaniu wielu opinii padło na "Rutkę" .... Oczywiście żeby się przekonać musiałam przeczytać tę książkę sama.
Przedstawiony jest w niej świat widziany oczami 10-letniej Zosi, dziewczynka jest bardzo samotna, wychowywana tylko przez matkę, która poświęca jej zdecydowanie za mało czasu. Dziewczynce zdecydowanie dokucza samotność, zwłaszcza podczas wakacji, kiedy wszystkie dzieci wyjeżdżają, a ona zostaje pod opieką starej ciotki. Na szczęście ciotka okazuje się "nie do końca normalna".
Zosia ma bujną wyobraźnię, dlatego mamy do czynienia np. z bezgłowymi kurczakami jeżdżącymi na rowerze (byłam trochę w szoku). W tej książce jednak wszystko jest możliwe; to co realne przenika się z tym co nierzeczywiste, a teraźniejszość miesza z przeszłością. Wszystko uzupełnione jest zwariowanymi ilustracjami Marcina Szczygielskiego.
Akcja książki rozgrywa się w Łodzi; zarówno tej współczesnej jak i wojennej. Jak wiadomo było to miejsce na mapie Polski zamieszkiwane przez wielu Żydów, w którym w czasie wojny powstało duże getto. W książce ukazana została trudna wojenna rzeczywistość z punktu widzenia żydowskiego dziecka.
Sam temat holokaustu jest bardzo subtelnie przemycony. Nic nie jest powiedziane wprost, możemy się tylko domyślać co stało się z rodziną Rutki. Jest jednak wiele opisów, które z pewnością dadzą dziecku do myślenia i będą okazją do zadawania wielu pytań. Pojawia się więc pytanie: dla kogo skierowana jest ta książka? Myślę, że nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi. Wiek głównej bohaterki sugeruje grupę odbiorców w wieku około 10 lat. Myślę, że niektóre dzieci są już gotowe w tym wielu na podjęcie takiego tematu, a niektóre znacznie później. Warto jednak porozmawiać z dzieckiem o tej lekturze i pomóc mu zrozumieć pewne rzeczy.
"Nie można krzyczeć, nie można chodzić po niektórych ulicach, trzeba się chwać, siedzieć cicho i bez przerwy uważać na innych ludzi."
"Mówisz zupełnie tak samo jak dorośli: "Rzeka jest niebieska, trawa zielona, a deszcz mokry. Zapamiętaj sobie, że dorośli nie są zbyt rozgarnięci i dlatego widzą tylko niektóre rzeczy. Dla ich własnego bezpieczeństwa, rzecz jasna."
"Tęsknota jest jak coś, co cię ciągle gryzie, a kiedy sama chcesz ją pogryźć, to nie możesz. Żujesz i żujesz, i nic... Nie możesz połknąć."
Wspomnę jeszcze, że książka zdobyła tytuł "Ksiązki roku 2016 Polskiej Sekcji IBBY.
W mojej opinii jest to bardzo wartościowa książka.
Komentarze
Prześlij komentarz